Waarom speelgoed kopen als je kind ook met een ingepakte mueslireep kan spelen

Dit is de laatste volle dag van onze semi-vakantie. We passen altijd op de hond van mijn ouders en waar beter dan in hun huis waar de woonkamer al even groot is als ons hele appartement. Lotte kan lekker buiten in de tuin spelen, we kunnen zo naar 10 verschillende speeltuinen lopen zonder enige moeite, de ramen in de slaapkamers kunnen open, heerlijk! Het is maar goed dat het richting de zomer gaat, dan kunnen we terug in Amsterdam in ieder geval vaak naar buiten.

Doe mij die linkse maar!

Vanmiddag gaan we naar de kermis. Lotte vindt de draaimolen geweldig. Precies twee weken terug was ze niet van de tractor af te sleuren. Uiteindelijk heeft ze wel drie ritjes mogen doen van ons. Dat kwam ook omdat ze voor de meeste andere attracties te klein was.
Gelukkig heeft een 1,5 jarige geen kermis nodig om plezier te hebben. Vorige dinsdag zijn we naar de Toys XL geweest. Die winkel verkoopt vooral veel troep maar het is wel leuk om even bij de lego te kijken. Daarnaast wilde ik zien of Lotte al op een balanceerfietsje kon dus gingen we fietsjes uitproberen. Ze vond niks leuk totdat haar papa aankwam met een metalen gele looptaxi, zo'n New York variant. Daar is ze de hele winkel mee doorgereden. We konden hem niet meer bij haar weg krijgen totdat we haar een elektrisch quad oid dergelijks voor hielden.
Ze stapte ijverig over van de degelijke manuele taxi naar de barbie roze automaat. Helaas was de accu van het ding leeg maar ze begreep wel accuut het concept. Ze bleef maar op het knopje drukken en toen ze realiseerde dat het toch echt nooit vanzelf vooruit zou gaan, heeft ze haar kleine lichaamsgewicht ingezet om het ding vooruit te slingeren. Ontzettend grappig om te zien. Ze zat er al schommelend op en elke keer als ze naar voren ging, ging dat autootje ook wel 5 cm naar voren... waar je wel geen plezier mee kan hebben!

(Echt!) Lekkere zachte ahornsiroop koekjes, gluten-arm, zonder ei en ev zuivelvrij

Het klinkt misschien ongelovelijk dat een gluten-arm, geraffineerd suikervrij, ei-vrij en eventueel zelfs zuivelvrij koekje lekker kan zijn maar toch is het zo! Probeer maar ;) Mijn moeder heeft sinds kort een overzicht van alles wat ze (tijdelijk) niet mag eten. Dat is ongeveer alles en dus erg moeilijk. Ik probeer haar daarom te helpen met recepten voor snacks die ze gerust kan eten.

Deze is heel erg makkelijk en bevat heel weinig ingredienten. Het boekweitmeel geeft een vrij typische smaak en kan vervangen worden door ander meel.

Ahornsiroop koekjes, gluten-arm, geraffineerd suikervrij, ei vrij, eventueel zuivelvrij

100 gram boter, kamertemperatuur

1 avocado, goed rijp

50 ml ahornsiroop

100 gram gerst vlokken

100 gram boekweitmeel

Klop de boter, avocado en ahornsiroop tot een luchtig beslag.  

Maal de gerst vlokken zo fijn mogelijk. Meng het meel erdoor.

Roer het meelmengsel door de natte ingredienten.

Leg een vel bakpapier op een bakplaat. Schep bolletjes van het beslag op de plaat. Ze lopen niet uit dus druk ze enigzins plat.

Zet de bakplaat in de koelkast.

Verwarm ondertussen de oven voor op 225 graden. 

Als de oven voorverwarmt is, neem dan de plaat uit de koelkast en zet deze 1 onder het midden in de oven.

Draai de temperatuur omlaag naar 200 graden.

Bak de koekjes 15 tot 20 minuten, totdat ze goudbruin zijn. Te lang en ze worden heel broos aan de buitenkant.

Ik hoor graag als je ze probeert!

Geniet!

Dragen op de knieen, de moderne man

Echt iets voor mannen

 Daar kwam hij weer, die hippe vader. Een telefoon in de hand, een jasje over zijn arm, een rozekleurig boordje met van die bloemetjes aan de binnenkant onder een donker grijze ronde hals trui, een nette spijkerbroek als zoiets bestaat, zakelijke bruine gepoetse schoenen en met een draagzak. Mannen en draagzakken, het staat niet echt stoer maar doet menig vrouwenhart vast smelten. Een man die zo zelfverzekerd is dat hij geen probleem heeft om zijn super jonge kroost mee te dragen naar wie weet waar. Een terrasje misschien? De man heeft nooit een boodschappentas bij zich dat ik heb gezien. Misschien een afspraak met andere vaders? Ik zie het wel eens bij de binnenspeeltuin in Amsterdam. Geen moeder in zicht, alleen een bende vaders, hip gekleed en net iets te gestyled, die even enthousiast klauteren, glijden en rennen als de peuters waar ze achteraan gaan. Maar goed dat zijn dan wel al peuters. (Trouwens het perfect gescheerde baardje schijnt in te zijn bij ons in de buurt las ik laatst.)
Ik kan mij de aflevering van Friends nog herinneren dat Joey en Chandler een baby gebruiken om vrouwen op te pikken. Niet echt een accessoire zoals het hondje van Paris Hilton destijds, meer een magneet zoals chocola bij verdriet. Hadden de Friends echter nog alle zooi die zo'n baby nodig heeft van luier tot spuugdoek, de hippe vader heeft alleen die draagzak. Aannemelijk dus dat de baby niet te leen is en hij niet opzoek is naar een vrouw.

Visualiseer het om je nek en je krijgt het idee

Toen ik net zwanger was vroeg een vriendin van mij meteen over het verdelen van de opvoeding. De hippe vrouw van tegenwoordig heeft namelijk Me Time nodig, tijd voor zichzelf en dat moeten we schijnbaar voorop zetten, meteen ook. Mijn conclusie is dat die hippe vader eigenlijk uit wanhoop naar buiten is gegaan. Zijn vrouw zei "Ik ga even iets drinken met huppeldepup, zorg jij voor baby? Toedeloe". Terwijl de mama met haar perfecte voedings attributen de deur uitloopt, staat papa daar met een uk die geen fles gewend is. Eerst maar eens die melk uit de koelkast in de flessenwarmer. Dat onding waar je water in moet gooien en dan moet hopen dat de melk spontaan de temperatuur wordt zoals baby hem lust. Om dan maar niet te spreken over het testen ervan, even op de pols. Met het omdraaien van de fles schiet de melk al over de pols op de grond. En die druppels op de pols, wat doe je daar eigenlijk mee? Afspoelen? Oplikken??
Eindelijk zit hij daar dan met baby op de arm. Die huilt en kreunt omdat de melk te snel komt, de speen vies is, de melk te koud is, of erger nog te heet. Een poging tot boeren geeft veel meer dan een mondje terug waarna de even niet zo hippe papa snel zijn kleren verschoont, de draagzak pakt, baby erin hangt en naar buiten gaat. Wandelen helpt altijd.
Er is trouwens nog een preciese indicatie dat de hippe zelfverzekerde vader misschien toch schijn is. Met elke stap die hij zet schopt hij tegen de benen van zijn kind, die zijwaards gezakt in een letterlijke zak hangt, terwijl het hoofdje stevig tegen papa's navel wordt aangedrukt met dat slaapflapje. In zijn haast is de hippe vader naar buiten gerend zonder te bedenken hoe je een baby eigenlijk draagt en deze zit daarom in plaats van tegen zijn borst, verkreukelt tegen zijn buik. Een dezer dagen hoop ik toch eens een kiekje te schieten van zo'n trotse vader die vol zelfvertrouwen zijn kind als bal in een net meedraagt.

Vandaag is het lente!

Lui zonder internet

Mijn uitdaging had een averechtste uitwerking. Geen tv ging gewoon niet gezien mijn vriend wel keek en ons huisje maar heel klein is. Geen internet was onmogelijk. Ik kon niet zonder want hoe moet je dan mail lezen, nieuws volgen (zonder tv...), contact houden zonder veel geld te moeten spenderen aan telefoon kosten? Het is mij wel gelukt om geen Simpsons App meer te doen, ook al heb ik nog niet genoeg lef gevonden om het van mijn ipad af te gooien. Het lukte ook om geen Facebook meer te kijken maar hier kwam dus die averechtste uitwerking. Ik hield me helemaal niet meer bezig met posten van berichtjes en dus ook niet op mijn blog. Ik had weliswaar meer tijd maar deed er minder mee. Niet echt een goed idee als daar je inkomen vandaan komt.... woeps.
Dus nu vol goede moed weer verder met lekker veel internetten maar misschien wat minder nutteloos
Morgen weer een leuk stukje, deze over mannen en draagzakken.

Bijna weekend! Ga je iets leuks doen?

Natuurlijke red velvet cupcakes recept met honing

Dit recept is nog een klein beetje in de maak omdat het heel moeilijk is om rode cake te maken zonder chemische kleurstof. Chemisch rood is een theelepel, diezelfde kleur natuurlijk vergt 100 ml op zijn minst. In ieder geval zijn het lekkere cakejes of ze nou diep rood zijn of niet. Dit recept werkt niet voor een taart gezien dat het natuurlijk rood aangetast wordt door hitte. Gelukkig wordt het rood een prachtige bruin als het verkeerd gaat, ook lekker!

Natuurlijk red velvet cupcakes met honing

260 gram witmeel (kan ook spelt maar dan wordt de cake donkerder)

1/2 theelepel zout

2 eetlepels cacao (of 1,5 eetlepel rauwe cacao)

175 gram honing creme (die wittige)

3 eieren, gescheiden

120 ml plantaardige olie

240 ml karnemelk

2 theelepels vanille extract

1 theelepel azijn

100 ml bietensap

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Boter een muffinvorm.

Voeg alle droge ingredienten samen in een kom en mix. Zet opzij.

Voeg alle natte ingredienten samen in een grote kom maar houdt het eiwit apart.

Klop goed door elkaar.

Blijf kloppen en schep beetje voor beetje de droge ingredienten erdoor tot alles goed gemengd is.

Klop in een aparte vetvrije kom de eiwitten net stijf. 

Roer de eiwitten voorzichtig door het beslag.

Schep het beslag in de vormpjes. Geen lepels afkloppen of de vorm stampen, dan gaat de lucht er weer uit en dat is het enige wat deze cakejes luchtig maakt.

Zet de cakejes 30 minuten midden in de oven of totdat als je er een sateprikker in steekt deze er schoon uitkomt.

Geniet!

Feestelijke foute inschattingen op school

Afgelopen week was een aaneenschakeling van verkeerde inschattingen. Na weken op de vrije momentjes op de dag achter de naaimachine te hebben gezeten, vertrok ik zaterdagochtend vol goede moed naar het zuiden. Het was immers weer carnaval en nu dat ons dametje 1,5 is, kon ze natuurlijk ook leuk mee naar de kindercarnaval. Vier dagen zouden we dus in Roosendaal vertoeven waarbij hubby elke avond op stap zou gaan met zijn oude vrienden. Prima, dat had ik wel over voor mijn hard werkende man. Een uurtje into de optocht, terwijl ik probeerde mijn kind, de buggy en mezelf droog te houden, het al aardig koud begon te krijgen en enigzins geschokt luisterde naar het liedje Hoofd, schouders, tiet, en kont...tiet en kont... waarbij ik tevergeefs enthousiast wapperend een poging deed mijn vriend te overtuigen dat hij de oren van ons Lotje moest dicht duwen.... op dat moment realiseerde ik mij dat ik misschien een verkeerde inschatting had gemaakt.

Carnaval is zo lelijk. Je zou denken van niet maar toch is het zo. Lotte was een lieve vlinder met vleugeltjes en een schattig rokje. Ik was een soort clowntje met grote nep wimpers ook een leuk rokje en gestipte kniekousen. We zagen er leuk uit. Hubby daarentegen had een Matthijs van Nieuwkerk pruik achterstevoren op die die jaren geleden mislukt heeft geknipt en ook een rokje met een zoom gemaakt (heel inventief) van klitteband waardoor die elke keer aan de bank vast bleef plakken... over zijn spijkerbroek. Iedereen doet maar wat waardoor het gemiddeld een gevoel geeft alsof er een verkleedpartijtje is op straat gedreven door zo'n hele grote kist van zolder zoals je dat vroeger als kind wel deed. Er zijn uitzonderingen natuurlijk maar niet zoveel. Ik weet dat het kan verschillen per stad, maar ik weet ook dat Roosendaal lang niet de ergste is in dit concept.
En wat is het idee achter de omschakeling naar die achterlijke domme fonetische taal? En waarom heten de steden anders? (En o wee als je Roosendaal per ongeluk oeteldonk noemt...) De kerk wordt gebruikt als club, het bier vloeit zo rijkelijk dat het niet aan te slepen is en de liedjes zijn verschrikkelijk met ontzettend platte tekst. Het is een rare, rare, feestdag. En dat 4 dagen. zucht. Volgend jaar toch maar niet meer behalve de optocht dan, in dikke dikke winterjas met een stoeltje erbij en een thermoskan met thee ofzo.

Sommige wagens in de optocht zijn wel prachtig!

Eindelijk weer thuis begon op woensdagochtend onze toer van de basisscholen in onze buurt, althans dat dachten we. Ze werken hier met een voorrangsysteem met inschrijving. Als je in het postcodegebied woont, dan krijg je voorrang op de school. Zo ook met broertjes of zusjes op school, of als je kind op de aangesloten voorschool heeft gezeten. We gingen er misschien wat naief van uit dat alle kindjes uit de buurt wel geplaatst werden en de overige kindjes dan eventueel met loting. Met dat idee wilden we dus ook even kijken bij scholen een postcodegebied verder totdat 10 minuten na de start van onze eerste rondleiding de desbetreffende directeur zei dat op zijn school (degene 2 straten achter ons) maar 50 procent van de kindjes uit de buurt die zich aanmelden plek krijgen. Onze monden vielen open. Het werd nog erger toen hij vertelden dat onze andere twee voorkeursscholen hetzelfde probleem hebben, en die zitten niet in ons postcode gebied. We hebben de toer toen maar gelijk afgebroken. Waarom kijken op scholen waar je niet eens kans hebt op kans. Eventjes verkeerd ingeschat dus.

Maar het kon nog erger. We waren ook aan het kijken naar een peuterspeelzaal. Sommige daarvan zitten bij een basisschool aangesloten en als je kind daarop zit dan krijg je dus extra voorrang op de desbetreffende school. Vandaar dat we ook nu al scholen keken. Om Lotte die extra kans mee te geven, wilden we haar nu aanmelden op de peuterspeelzaal van de enige school waar we ook kans maken. Blijkt dat er geen peuterspeelzalen meer bestaan in Amsterdam, het zijn allemaal voorscholen geworden. En kinderen met een achterstand indicatie omdat ze bijvoorbeeld geen Nederlands spreken thuis, hebben voorrang op deze voorscholen en daarna gaat het om de plek op de wachtlijst. We wisten wel dat we Lotte al met 14 maanden konden inschrijven maar wisten wij veel dat het zoveel haast had... jep ook dat verkeerd ingeschat dus.
Er bestaat nu de kans dat onze dochter niet eens op de peuterspeelzaal terecht komt en daarna uitgeloot wordt voor de enige school in de buurt. Dat is dan wel weer een groot minpunt aan Amsterdam. Er zijn heel veel verschillende scholen en in theorie heel veel keus, maar in praktijk mag je blij zijn als je uberhaupt op een school terecht komt. Verontrustend dus.

In dan mijn uitdaging. Dat is nog eens slecht ingeschat. Het is onmogelijk om niet te internetten. Ik doe geen facebook, geen simpson app, geen nu.nl behalve bij de koffie s ochtends, maar verder moet ik toch mail kijken, toch zien wat voor weer het wordt om in te schatten of we naar de hortes kunnen, toch even kijken hoe ik mijn pony wil knippen... hmm was dat nou echt nodig? Het is pas dag drie en ik faal nu al. Tv is helemaal een drama. Ik kan misschien wel zonder maar in ons hele kleine huisjes kan ik nergens anders heen als mijn vriend besluit tv te kijken en ik kan het hem toch moeilijk verbieden. In de supermarkt stond op de krant 'Het nieuwe vasten: 40 dagen zonder twitter"... maar ik deed al niet aan twitter...Misschien is het toch niet zo erg met mij gesteld.