Gevoelsherinneringen

Het geritsel van blaadjes en het geluid van vogels, ver weg een zacht gedreun van een grasmaaier en dichterbij het blije geklets van mijn twee dochters. Ik hing in mijn hangmat en keek naar boven, naar de strak blauwe lucht. Dichterbij stond nog een boom met rode bessen erin. Daar was ik vanochtend in geklommen om een touw aan vast te maken. Onze camping zat bovenop de berg, 7 km zandweg verwijderd van de dichtsbijzijnde geasfalteerde weg. Die bracht je naar een gat in de weg de ene kant op, of een nog kleiner gat de andere kant op, langs prachtige rotsen, glinsterende meren en kleine strandjes. Op één van die strandjes hadden we de dag ervoor gezeten. Na alle kou en regen eindelijk een paar uur met badkleding in de zon. 

 

Noorwegen is een prachtig land maar we hadden wel pech gehad met het weer. De zon had zich pas de laatste week echt laten zien en nu was het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik had al de hele dag ingepakt want de volgende dag gingen we vroeg weg. De grote De Waard tent zat alvast weer in de auto en wij met zijn vieren gingen een nachtje in de kleine trekkerstent. Maar nu had ik even vrij, vrij van dingen doen, vrij van letten op de kinderen, vrij van bewegen en nadenken. Alleen ik, de boom en mijn hangmat.

 



Dit is geen zwart wit foto.

Noorwegen had heel veel herinneringen opgewekt van een thuis van lang geleden. Geen concrete herinneringen maar gevoelsherinneringen. Ken je dat? Een blije herkenning van iets wat je lang geleden al vergeten was. Zo ook in mijn hangmat. Het niks geluid, alleen natuur en misschien een naaste tuinierende buurman of spelend buurkind. Mijn gevoel miste één ding: een af en toe voorbijkomende auto. Die waren hier bijna niet, en zo wel dan reden ze te langzaam en te gedempt op de zandweg om ze goed te horen. Hier hoorde je af en toe het geklingel van koeienbellen, dat paste er niet echt bij. Toch was het herkenning, een vrolijke gevoelsherinnering. Ik werd er ontzettend gelukkig van.

Ik probeerde het gevoel ergens te plaatsen. Waar kwam dit vandaan? Vast niet uit Nederland. Daar was het nergens zo stil. Het kwam van ergens waar ik een tijd op een stoel zat, dat vaker had gedaan, en waar ik even alleen kon zitten. Canada misschien? Nee toch niet. Dat was in de winter, daar zat ik echt niet voor de lol buiten en er was ook geen blaadje aan de boom. Een vakantie dan? Palm Springs Florida kwam even naar boven. Daar was bijna niemand dus stil moet het wel geweest zijn maar het zat aan water en dat hoorde niet in deze herinnering. Eigenlijk kan het alleen maar onze achtertuin in de Verenigde Staten zijn. Een plek waar ik met veel plezier aan terug denk maar helaas weinig concreets nog van weet. Daarvoor was ik te jong. Tussen 7 en 11 jaar onthoud je al veel maar ik denk dat je nog zo in het nu leeft dat het allemaal bijzonder is en je kan niet alles onthouden. 

Op weg naar huis gingen we langs mijn ouders. Zij hebben een geweldig grote zolder waar we onze campingspullen mogen bewaren, bij gebrek aan eigen ruimte. Mijn ouders beaamde dat deze herinnering wel past bij ons huis in de VS. Toch weet ik het nog steeds niet helemaal zeker.

.

 

Go with the flow

Vlak na de vakantie ben ik lid geworden van FLOW magazine. Ik had het vakantieboek mee en was compleet verkocht aan het "tijdschrift zonder haast. Over klein geluk, andere keuzes en simpeler leven." De eerste viel een week na thuiskomst op de mat en gaf gelijk een term aan mijn "gevoelsherinnering". Het heet het Proust-fenomeen. Het is een herinnering die wordt opgeroepen door een zintuigelijke waarneming. Het blijkt ook dat dit vaak jeugdherinneringen zijn omdat een kind een beter ontwikkelde perceptueel geheugen heeft, gevoelsgeheugen dus. 

 

 

Dit maakt mij, denk ik, ook zo uitzonderlijk blij met mijn nieuwste kastje in huis. Het is geweldig handig weliswaar maar ook oud en intens gebruikt. Toch wordt ik er nog blijer van dat dat ik had verwacht door het gevoel wat het oproept, de geur (vieze vieze vliegtuiggeur, ik kan m nu nog zo oproepen) en de herinneringen die daarbij horen. De lange vluchten op weg naar weer iets leuks die onderbroken werden door dat karretje. Het eten in rekjes in de kar en drinken er bovenop. Would you like some peanuts? Of later, pretzels? En als je echt geluk had ijs. En soms als we over onze verlegenheid waren, konden we via de dame achter dat karretje in de cockpit kijken. Het is jammer dat mijn kinderen dat nooit zo zullen mee maken. Cockpit kijken mag niet meer en je mag blij zijn als je nog iets krijgt in het vliegtuig...

 

Maar nu kan ik het zelf doen, thuis. Dan geven we het karretje een plekje in huis waar oude en nieuwe herinneringen dan gaan kruisen. Maar dat is niet zo erg. Ik denk dat de oude niet zullen verdwijnen, hooguit veel worden verteld en gedeeld. Een gespreksonderwerp voor bezoek. En misschien rijd ik het eten en drinken wel een keer naar de tafel. Gewoon voor de lol. Chicken or Pasta? 

Cultureel Antropoloog beschikbaar als Office Manager, Amsterdam, 4 dagen #JouwBaan

Ik ben opzoek naar een baan maar iedereen is natuurlijk welkom om mee te zoeken! Dan heb ik daarna weer tijd om te bloggen :)
 
Ik ben een cultureel antropoloog opzoek naar een baan als office manager in Amsterdam eo. Het liefst 4 dagen.

Mijn cv valt (deels) te zien op linkedin: https://nl.linkedin.com/in/yasmijn-moerman-96035645

Heb je een goede tip voor een baan, of het vinden van een baan dan zijn die ook zeer welkom! Laat ze achter als commentaar op deze post dan heb ik een goed overzicht!

Alvast bedankt voor de hulp!

Liefs Yasmijn

Eventjes geleden

Met iets teveel te doen, en iets te weinig tijd is het bloggen er bij in geschoten. We moeten deze week beslissen op welke scholen we onze oudste in schrijven. Dat is niet een kwestie van de school zoeken die je leuk vindt en waar je het onderwijs het beste vindt voor jouw kind. Nee, in Amsterdam is dat alle scholen waar we voorrang hebben (dat zijn er 8) overwegen, daarna proberen de kans in te schatten dat ze loting hebben en aan de hand daarvan een lijstje maken van 1 tot en met max. 8. Heeft de eerste school op jouw lijstje loting en lig je eruit dan gaan ze kijken of er nog plek is op school 2. Zo niet, dan kijken ze bij school 3 etc. Klinkt vrij simpel, helaas betekent het in de praktijk dat als je op de school van je eerste keuze wordt uitgeloot, dat je weinig kans hebt bij de scholen erna. Zeker als ze gewild zijn. 

Speciaal naar de voorschool gedaan voor de voorrang, hadden ze vlak voordat ze begon de regel veranderd. Alleen nog voorrang met indicatie :| 

De laatste jaren is er ook veel gedaan aan zwarte versus witte scholen. Een goed initiatief die weinig vruchten heeft afgegeven in onze omgeving. Ons lijstje van scholen is gereduceerd tot 5 die we heel leuk tot ok vinden. Drie ervan loop je rond in de school en kan je de blond met blanke huid kinderen tellen op één hand bij de andere twee geldt hetzelfde maar dan voor de donkere kindjes. Ik vind dat best wel erg en zou veel liever een gemiddelde daarin hebben. Helaas gaan ook wij voor de witte scholen. Dat heeft niks te maken met de kleuren van de kindjes, zeker niet zelfs. Het lijkt mij heel leuk als onze oudste op een school zit met veel verschillende nationaliteiten. Jammer genoeg hebben deze scholen vaak een veel lager niveau gewoon omdat veel kinderen van laag opgeleide ouders komen of een taal achterstand hebben. (Uit onderzoek blijkt dat kinderen met hoog opgeleide ouders met veel meer kennis instromen dan kinderen met laagopgeleide ouders. Voor kindjes met ouders met niet meer dan basisschool krijgen scholen zelfs extra subsidie.) Onze dochter is qua taal ver vooruit en vrij pienter dus hebben we toch liever een school waarvan we weten dat ze meer gestimuleerd wordt, en niet de kans heeft tegengehouden te worden door het lagere gemiddelde niveau van de klas. 

Aanstaande donderdag leveren we de papieren definitief in en dan horen we in maart waar ze geplaatst is. Duimen dus.